Ziemie dzisiejszej gminy Sierakowice należały w okresie książąt pomorskich (do r. 1308) do kasztelanii chmieleńskiej (siedziba gminy Sierakowice wspomniana jest dopiero pod koniec XIV w.). Od czasu zajęcia Pomorza Gdańskiego (w 1308 r.) przez Krzyżaków do wójtostwa w Mirachowie. W okresie Rzeczypospolitej szlacheckiej (1466–1772) do starostwa mirachowskiego.
Po zajęciu przez Prusy w r. 1772 Pomorza Gdańskiego, a samego Gdańska w II rozbiorze Polski
w r. 1793 r. okręg sierakowski wszedł do nowej prowincji Prusy Zachodnie (Westpreussen), do Kamery Wojny
i Domen (Kriegs- und Domänenkammer) w Kwidzynie, zwanej też Rejencją Zachodniopruską.
Od r. 1815, gdy utworzono nową Rejencję w Gdańsku,
do tej ostatniej. W wyniku nowego podziału administracyjnego Prus Zachodnich od 1 VII 1818 r. zaczął funkcjonować powiat kartuski, do którego weszły też tereny obecnej gminy Sierakowice. Struktura powiatowa przetrwała do roku 1975, gdy w Polsce zlikwidowano powiaty, i odtąd gmina Sierakowice podlegała bezpośrednio Urzędowi Wojewódzkiemu
w Gdańsku. Od 1 I 1999 r. gmina Sierakowice wchodzi do powiatu kartuskiego, który jest częścią województwa pomorskiego.
Edward Breza Nazwy miejscowości gminy Sierakowice
Sierakowice 1999, s. 5–6.